Do przeczytania, do zobaczenia: prace nad rozszerzeniem naszego specjalnego wydania „Kobiety, walka trwa”

Córki Nilu Film dokumentalny Nady Riyadh i Aymana El Amira (2025)

Dwaj filmowcy tego dokumentu spędzili cztery lata, śledząc grupę przyjaciół, którzy wystawiają uliczne występy w swoim małym koptyjskim miasteczku w środkowym Egipcie. Gdy wychodzą z okresu dojrzewania i zaczynają stawiać czoła presji społecznej, by się pobrać, odgrywają swoje marzenia i lęki oraz rzucają wyzwanie konwenansom tego biednego, konserwatywnego regionu.

Jest jeszcze jutro Film Paoli Cortellesi (2023)

To „historia zwykłej kobiety” i „narodziny sumienia, które spontanicznie kiełkuje w [jej] życiu”, opisuje reżyser, który gra matkę trójki dzieci, żonę brutalnego mężczyzny, która emancypuje się w powojennym Rzymie. We Włoszech, niesiony przez mobilizację przeciwko kobietobójstwom, ten czarno-biały film fabularny stał się fenomenem, największym sukcesem 2023 roku, wyprzedzając Barbie i Oppenheimera.

Seria „W mojej skórze” autorstwa Kayleigh Llewellyn (2018–2021)

Poruszający walijski serial o dorastaniu i wczesnej dorosłości. Bethan ma 16 lat, ma matkę z chorobą afektywną dwubiegunową i ojca alkoholika. Ale opowiada swoim przyjaciołom inną historię. „Podwójne” życie i ciągłe poczucie bardzo kruchej równowagi.

Nasiona dzikiego drzewa figowego Film Mohammada Rasoulofa (2024)

Skazany na pięć lat więzienia za „zmowę przeciwko bezpieczeństwu narodowemu”, Mohammad Rasoulof nakręcił ten film potajemnie przed ucieczką z Iranu. W środku ruchu „Kobieta, życie, wolność”, w Teheranie, gdzie panuje przemoc policyjna, silne kobiety walczą z patriarchatem nawet w swoich rodzinach. Wrażliwy i mocny film.

Black Box Diaries Film dokumentalny Shiori Ito (2025)

W tym filmie dziennikarka Shiori Ito opowiada o dochodzeniu, które przeprowadziła w swojej sprawie po oskarżeniu wpływowego dziennikarza o gwałt i po tym, jak sądy oddaliły zarzuty — ostatecznie wygrała swoją sprawę cywilną. Ten poruszający dokument, nominowany do Oscara w 2025 r., nie ukrywa wrogich reakcji, jakie wywołała jej decyzja o tym, by nie milczeć.

Seria Kroniki Arktyczne autorstwa Stacey Aglok MacDonald i Alethei Arnaquq-Baril (2025)

Jak stać się niezależną, zostawić męża i zacząć nowe życie, mieszkając w małym miasteczku w Nunavut, kanadyjskim terytorium arktycznym, gdzie wszyscy się znają? Netflix i jego koproducenci, CBC i APTN, zapowiedzieli już drugi sezon tego serialu, który flirtuje z komedią romantyczną, rzucając jednocześnie nowe światło na kulturę Inuitów.

Jej historia Film Yihui Shao (2025)

Reklamowany jako chińska odpowiedź na przebój Barbie, film skupia się na więziach, które rozwijają się między trzema bohaterkami: samotną matką, jej 12-letnią córką i sąsiadką, która próbuje zrobić karierę w muzyce. Jego sukces w Chinach został uznany za odzwierciedlenie „aspiracji społeczności kobiet”, zauważa strona internetowa Duan Chuanmei .

Film Afera Nevenki Icíara Bollaína (2024)

Pod koniec lat 90. 25-letnia Nevenka Fernández została wybrana radną miejską i została protegowaną charyzmatycznego burmistrza swojego miasta. Manipulowana przez pięćdziesięciolatka przez wiele miesięcy, zdołała wyrwać się spod jego wpływu i doprowadzić do skazania go za molestowanie seksualne w 2001 r. Reżyser Icíar Bollaín pieczołowicie odtwarza tę prawdziwą historię, która stanowiła punkt zwrotny w traktowaniu przemocy seksualnej w Hiszpanii.

Niewiarygodny miniserial autorstwa Michaela Chabona, Susannah Grant i Ayelet Waldman (2019)

Oparty na prawdziwej historii, ten ośmioczęściowy serial z nienaganną obsadą (Kaitlyn Dever, Merritt Wever, Toni Collette) śledzi gehennę amerykańskiej nastolatki oskarżonej o zgłoszenie urojonej zbrodni po tym, jak została zgwałcona w domu przez nieznajomego. Budująca fikcja, która rzuca światło na dysfunkcje wielu śledztw w sprawie gwałtu.

Seria Maestro's Blues autorstwa Christoforosa Papakaliatisa (Grecja, 2022–2024)

Trzeci i ostatni sezon tego przebojowego greckiego serialu miał premierę na Netflixie w grudniu ubiegłego roku. Pomimo silnego męskiego spojrzenia , serial przedstawia silne postacie kobiece i porusza kwestię przemocy domowej, a szerzej, przemocy wobec kobiet.

Każdy może być feministą bell hooks (Divergences, 2020)

Książki Bell Hooks, która zmarła w 2021 roku w wieku 69 lat, stały się fenomenem księgarskim — szczególnie „Everyone Can Be a Feminist”. Ta amerykańska intelektualistka i aktywistka , teoretyczka czarnego feminizmu, badała powiązania między feminizmem, walką klasową i rasizmem.

Wydawana jest we Francji przez wydawnictwo Divergences, które oferuje w swoim katalogu inne ważne teksty feministyczne, takie jak La Parole aux négresses Awy Thiam, Par-delà les frontières du corps Silvii Federici, La Puissance féministe Veróniki Gago czy nawet A History of Menstrual Products Jeanne Guien, Des femmes et du style Azélie Fayolle ​i feministki Voyageur teorie Mary Montanaro.

Nasze ciało, my sami NCNM Collective (Poza zasięgiem, 2020)

Uaktualniona, po ponad czterdziestu latach, wersja jednego z najwspanialszych klasyków międzynarodowego feminizmu.

Dojrzewanie, seksualność, antykoncepcja, aborcja, poród, starzenie się... Ten podręcznik, zbudowany na podstawie świadectw i wywiadów, oferuje narzędzia do zdobywania wiedzy i wzmocnienia pozycji. Prawdziwa biblia napisana przez kobiety dla kobiet.

W Sali Lustrzanej Liv Strömquist (Rackham, 2021)

W tym komiksie poświęconym naszemu związkowi z pięknem, jak w I'm Every Woman (2018) czy The Feelings of Prince Charles (2016), szwedzka autorka w humorystyczny sposób odtwarza feministyczne refleksje na temat miejsca kobiet w społeczeństwie, kontroli nad swoimi ciałami i wizerunkiem, heteroseksualnych par, historii... Ilustrowany przewodnik po patriarchacie.

Cudowna arytmetyka odległości Audre Lorde (Gallimard, 2025)

W tym zbiorze wierszy pisanych od 1987 roku, afroamerykańska poetka Audre Lorde, która zmarła w 1992 roku, „bez owijania wyraża różne oblicza kobiety w ruchu, w poszukiwaniu wyzwolenia i siostrzeństwa”, według wydawcy. Została wydana w dwujęzycznym wydaniu z tłumaczeniem Providence Garçon i Noémie Grunenwald oraz przedmowami Alice Diop, Fatou S., Kiyémis i Mélissy Laveaux.

Ja, która nie znałam mężczyzn Jacqueline Harpman (Stock, 2025)

Narratorka dorastała zamknięta w piwnicy z 39 innymi kobietami. Kiedy więźniowie się uwalniają, znajdują się na nieznanej i opuszczonej równinie i wyruszają na poszukiwanie innych ludzi. To poczta pantoflowa w mediach społecznościowych doprowadziła do ponownego wydania tej dystopijnej powieści belgijskiej autorki Jacqueline Harpman, opublikowanej w 1995 roku. „Generacja Z znalazła swoją Opowieść podręcznej ” – wykrzykuje The Cut , odnosząc się do kultowej książki Margaret Atwood.

Argonauci Maggie Nelson (wydanie w piwnicy, 2018)

W tej hybrydowej książce, częściowo pamiętniku, częściowo poemacie, częściowo refleksji filozoficznej i częściowo eseju o płci, amerykańska poetka i intelektualistka opowiada o swoim codziennym życiu rodzinnym: ona, samoidentyfikująca się jako kobieta queer, jest w ciąży z mężem, który jest w trakcie zmiany płci i ma już 3-letnie dziecko. Rewolucja w intymności, która stała się bestsellerem.

Spent Alison Bechdel (Denoël, ukaże się 22 października)

Autorka Fun Home i Lesbians to Follow występuje w tej autobiograficznej pracy z rysowniczką o imieniu Alison Bechdel, która mieszka ze swoim partnerem i mnóstwem kóz w Vermont. Podczas gdy marzy o „zadaniu ostatecznego ciosu późnemu kapitalizmowi” swoją następną książką, jedno z jej dzieł jest adaptowane w udaną serię. „Ćwiczenie w prawdzie, tak samo pyszne, jak rozczarowujące” – chwali Los Angeles Times .

Jakie jest twoje cierpienie? Sigrid Nunez (Stock, 2023)

W tej wspaniałej powieści (zaadaptowanej na potrzeby filmu przez Pedro Almodóvara pod tytułem The Room Next Door ) kobieta cierpiąca na raka i wiedząca, że ​​jest skazana na zagładę, prosi narratora, który był jej bliski lata temu, aby pomógł jej popełnić samobójstwo. Poruszająca historia i refleksja nad więzią, która nas łączy: przyjaźń, ale także literatura i żałoba.

Miejsce (Motywy, 2025 dla nr 3)

Maya Ouabadi i Saadia Gacem założyły czasopismo La Place w 2021 roku. Odpowiednio założycielki wydawnictwa Motifs i doktorantki antropologii prawnej, umieszczają to wyjątkowe czasopismo w tradycji zmagań algierskich kobiet, których postrzegają siebie jako spadkobierczynie. Ale czasopismo postrzega siebie również jako nosicielkę feminizmu, który jest jednocześnie uniwersalny i intymny, teoretyczny i ugruntowany.